جشنی است که به شگون نخستین دندان روییده در دهان کودک برگزار می شود. در این جشن، خویشاوندان و نزدیکان دعوت می شدند، قبلا به تناسب میهمانها، برنج و گندم خیس شده را در تابه گلین سرخ برشته می کردند و تقریباً به همین نسبت آجیل و مقداری نقل خریده، همه را با هم مخلوط می کردند. این آجیل بر سفره ای که در وسط اتاق گسترده بود قرارا می گرفت . بر این سفره آیینه، قیچی، کتاب، مداد و برخی اشیای دیگر که در واقع هر یک معرف پیشه ای بودچیده می شد. بعد از حضور میهمانان و پذیرایی از آنها با چای و شربت و شیرینی و میوه، بچه را که نخستین داندانش بیرون آمده در کنار سفره می نشاندند، اهل مجلس بر این باور بودند که کودک هرچیزی را که نخستین بار به دست بگیرد در بزرگسالی هم به دنبال همان پیش خواهد رفت. بعد از اینکه کودک شی ای را بر می داشت افراد حاضر انتخاب او را شادباش می گفتندو در آخر مجلس ، آجیل مخصوص گازفورشان بین میهمانان تقسیم می شد.
این رسم امروزه نیز در بسیاری از مناطق، برگزار می گردد.