پوخوم شقازه

دز غرب روستای خمیران، جنگلی به مساحت هزاران هکتار به نام جنگل "هفت دهقان" وجود داشت. این جنگل درتمام فصول سال منبعی برای تغذیه کودکان ونوجوانان بود. از خوردنی های  ین سفره رنگین"پوخوم" ساقه نورسته گیاه تمشک در فصل بهار است. این ساقه نورسته را پس از برش وکندن پوست آن میخورند که طعمی ترش و کمی گس دارد. 

در این بازی ابتدا کودکان یا نوجوانان تعدادی از ساقه های نورسته تمشک را میبریدند ودر محلی که معمولا زیر سایه درختی بود جمع می کردند. سپس چاله کوچکی به عمق 15-10 سانتی متر در زمین می کندند و کف و دیوار ان را با برگ های گزنه می پوشاندند. 

پس از کندن چاله همه پوخوم ها را پوست می کندند و جلوی کارگردان بازی میگذاشتند. کارگردان یا اوستای بازی که معمولا غیرالنتخابی فرماندهی بازی را برعهده میگرفت، ساقه های بدون پوست را به قطعات کوچک به اندازه حبه قند تقسیم می کرد ودر چاله می ریخت و روی آن اندکی نمک می پاشید. پس اط پر شدن چاله روس ساقه های خرد شده رابا برگ های گزنه می پوشاندند و سپس همه بچه ها دور چاله جمع شده و ائستای بازی، دئ بیت شعر زیر را می خواند:

پوخوم پوخوم شقازه

گزنه خوانه آوازه

مه پر ته مارکون بزه

هفت کله بجار سر بزه

(پوخوم پوخوم عرق کرد  /  خانه گزنه را آب زده است  / پدرم به مادرت تنه زد  /  به هفت کرت شالیزار را سر زد)

پس از تکرار ین شعر توسط دیگران، اوستای بازی درپوش گزنه ای را بر می داشت و تکه های پوخوم را بین حاضران تقسیم می کرد. این کار تا اتمام محتویات قابل خوردن چاله ادامه می یافت. این بازی بدون برنده و بازنده، به محوطه خاصی نیاز نداشت و پسر و دختر هر دو در آن شرکت می کردند. این بازی از دهه 60 به بعد منسوخ شد.