این روستا دربرگیرنده بناهایی است که از مناطق کوهستانی غرب گیلان به موزه منتقل می‌شوند. بناهایی که در مناطق روستایی ساخته می‌شوند، غالبا برای سکنای موقت مورد استفاده قرار می‌گیرند. ابن بناها در مناطق ییلاقی و میان‌بند(بین ییلاق و قشلاق) ساخته می‌شوند. خانه‌ها در این منطقه با توجه به اقلیم سرد کوهستان شامل فضاهای بسته ایست که با توجه به وضعیت زمین شکل گرفته‌اند.
مصالح بکار رفته همچون سایر مناطق روستایی گیلان بوم‌آور بوده و از مصالح در دسترس استفاده می شده. خانه‌های شناسایی شده در این منطقه دارای دیوارهای تخته‌ای، نفاز(رگالی)، داروچین(زگمه‌ای) و سنگ‌چین هستند و از لت به عنوان پوشش بام خانه‌ها استفاده می‌شود.
از جمله بناهایی که در مناطق ییلاقی ساخته می‌شود، سازه پوری است که پوشش آن از چادر بافته شده از موی بز می‌باشد. پوری، کاربردهای متفاوتی دارد، به عنوان مسکن و همچنین نگهداری دام در ییلاقات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از آنجا که معیشت عمده کوه‌نشینان دامداری است، اساساً کوچ بهاره و تابستانه آنها به مناطق ییلاقی به منظور یافتن چراگاه های مناسب برای دام‌هایشان صورت می‌گیرد . طویله، بنای جانبی است که در محوطه غالب خانه‌ها به چشم می‌خورد. از دیگر بناهای جانبی در محوطه خانه‌های این منطقه می‌توان به لانه مرغ و تنور پخت نان اشاره کرد.