کشتی گیله مردی یک از ورزش های با سابقه میهن ماست که نه تنها در گیلان بلکه در تمام شمال ایران از جمله مازندران متداول است و دست مایه آن مقابله های فردی و رزمی می باشد. کشتی با نیایش و احترام به تماشاچیان که از صفات مردانگی و پهلوان یاست، آغاز می گردد. مراسم کشتی گیله مردی عز ساله هنگام اعیاد و عروسی ها و از اواخر خرداد تا پایان شهریور، بعد از فراغت از کشت برنج انجام می گیرد. پهلوانان سرشناس از سرتاسر منطقه دعوت می شوند و سُرنانوازان و نقاره چی ها پهلوانان را همراهی می کنند. داوری کشتی با پیشکسوتان و پهلوانان قدیمی است.
کشتی گیران ابتدا در یک صف وارد میدان می شوند و مراحل نیایش را اجرا می کنند. سپس هر یک از پهلوانان به نوبت از صف خارج شده و با گام نهادن در میدان، چند جهش می کنند و پس از معرفی خود، در جای مخصوص می نشینند. ابتدا نوچه ها، سپس جوانان و بعد کشتی گیران به نام کشتی می گیرند. در ابتدا یکی از کشتی گیران وارد میدان می شود و مبارز می طلبد. پهلوان دیگری وارد میدان می شود و با زدن کف دو دست به هم اعلام آمادگی می کند. اگر کشتی گیر اول به هر عنوان حاضر نباشد با او دست و پنجه نرم کند، خود را کنار می کشد و در غیر این صورت، دو حریف با تکان دادن دست ها و گاهی با مشت های گره کرده به طرف هم خیز بر می دارند. دو حریف در فرصتی مناسب به هم می پیچند. زمین خوردن به هر شکل ممکن به معنی باختن است، چنانچه اگر دست و انگشت یا زانو بازمین تماس پیدا کند، کشتی گیر بازنده اعلام می شود.